Mijn dochter van 7 gaat vier dagen mee met 3 andere vriendinnetjes op een boot – ik ben zo blij voor haar! Ik merk dat hoe meer ik in het vertrouwen leef, hoe makkelijker ik ook mijn kinderen kan laten gaan. Ik weet dat ik altijd met ze verbonden ben en als ze mij nodig hebben kan ik wel degelijk wat voor ze betekenen – ook al zit ik aan de andere kant van de wereld.
Vanochtend brachten we haar weg. Meestal doe ik ben ik zo'n deadline werker die alles op het laatste moment doet, maar gisteravond heb ik in alle rust samen met haar haar koffer gepakt. Ik vond het belangrijk om daar de tijd voor te nemen, want juist dan kunnen de twijfels en angsten naar boven komen. En kan ik rustig wat opmerking plaatsen als wat te doen wanneer ze de anderen kwijt zou raken of in het water valt. En ons telefoonnummer nog even oefenen!
Ondanks haar enthousiasme over dit tripje begonnen de zenuwen omhoog te komen: zolang van huis, zolang van mama vandaan! Ik had haar al beloofd om samen te mediteren, en na het koffer pakken was het zover. Ik gaf haar een geleide meditatie waarbij ik de hele week met haar doorliep – niet zozeer elke activiteit, maar wel iedere dag en vooral 's avonds wanneer ze dan in bed lag. En iedere avond liet ik haar via haar hart een verbinding maken met ons gezin, met ons huis, met mij. Ik affirmeerde haar dat ze altijd met ons in verbinding staat en die verbinding alleen maar bewust hoeft te zijn om 'm te ervaren, om onze liefde en onze hulp in haar te laten stromen.
Ik ben zo dankbaar dat ik haar op deze manier kan begeleiden. Ik weet zeker dat het haar enorm helpt. Ik ben zo benieuwd hoe ze het heeft!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten